
دکتر گری ماینینگر از زمان تشخیص دیابت نوع 1 (T1D) در دوران کالج، رویای روزی را در سر می پروراند که برای زنده ماندن نیازی به مصرف انسولین نداشته باشد. سه دهه طول کشیده است، اما اکنون به عنوان سرپرست بالینی یک شرکت داروسازی که در حال تحقیق در مورد درمان بالقوه دیابت است، ماینینگر معتقد است که بیش از هر زمان دیگری به دیدن آن روز نزدیک شده است.
ماینینگر معاون ارشد و رئیس توسعه بالینی در Vertex Pharmaceuticals در بوستون، ماساچوست است – شرکتی که اخیراً نتایج آزمایشات اولیه را اعلام کرد که نشان میدهد یک بیماری که به مدت 40 سال با T1D زندگی میکرد، پس از 90 روز از دریافت رمان Vertex، “نتایج درمانی مانند” را مشاهده کرد. این شرکت گفته است پیوند سلول های جزیره ای.
به طور خاص، اولین بیمار آنها شاهد کاهش 91 درصدی نیاز روزانه به انسولین و بازگشت به تولید انسولین پاسخگو به گلوکز در بدن بود، تا جایی که اساساً بدون دیابت بود.
اگرچه او از کلمه “درمان” به سادگی استفاده نمی کند (و پوشش اغراق آمیز رسانه ها می تواند بسیاری از افراد جامعه دیابت را دچار تنش کند)، ماینینگر خوش بین است که آنها راه را برای چیزی هیجان انگیز هموار می کنند.
ماینینگر به DiabetesMine گفت: «ما انتظار داشتیم شاهد پیشرفتهایی باشیم… اما نتایج قابل توجه و بهتر از آن چیزی بود که انتظار داشتیم. آنچه که این نشان می دهد وعده ای است که ما می توانیم نیازهای درون زا به انسولین یک فرد را با اثربخشی بی سابقه ای کاهش دهیم. در آینده، ما اکنون دلیلی داریم که باور کنیم یک درمان کاربردی برای دیابت نوع 1 داریم.
در حالی که مفهوم پیوند جزایر جدید نیست، این تحقیق خاص توسط Vertex Pharmaceuticals اولین تحقیقی است که از درمان مشتق شده از سلول های بنیادی به این روش استفاده می کند.
ریشه های تحقیقات دیابت Vertex
خوانندگان DiabetesMine ممکن است به یاد بیاورند که Vertex در سال 2019 به فضای T1D نقل مکان کرد و استارتاپ سلول های بنیادی Semma Therapeutics را خریداری کرد که توسط محقق برجسته دکتر داگ ملتون از موسسه سلول های بنیادی هاروارد در کمبریج، ماساچوست تاسیس شده بود.
ملتون که خود پدر پدر است، در سال 2013 زمانی که تحقیقات او به عنوان یک پیشرفت مورد ستایش قرار گرفت، خبر مهمی را به دست آورد. اگرچه چند سال بعد، کار اصلی او به طرز ناامیدکننده ای پس گرفته شد. با این حال، جوهر رویکرد او محکم بود و استارتآپ Semma که در سال 2014 تأسیس شد – ترکیبی از نام دو فرزند T1D او، سام و اما – به یکی از اولین پروژههای سرمایهگذاری صندوق سرمایهگذاری خیریه JDRF در T1D تبدیل شد. 2017.
کار Melton نمونه جالبی از تحقیقات با هدف استفاده از سلول های بنیادی برای ایجاد سلول های جدید تولید کننده انسولین در بدن بوده است.
Vertex تا آن زمان بیشتر بر روی فیبروز کیستیک متمرکز بود، اما با خرید Semma، این شرکت وارد بازی تحقیقاتی درمان دیابت شد. با قیمت 950 میلیون دلار، بزرگترین تراکنش متمرکز بر درمان T1D تا به امروز در نظر گرفته شد.
به طور خاص، Vertex رویکرد دو جانبه Semma را برای این تحقیق خریداری کرده و به پیش برده است:
- تلاش برای ایجاد یک زنجیره تامین جدید از سلول های بتا از سلول های بنیادی مشتق شده از انسان، با هدف پیوند این سلول های جدید به طور مستقیم به کبد، جایی که آنها می توانند انسولین تولید کنند تا به طور طبیعی سطح گلوکز خون را تنظیم کنند.
- ساخت دستگاهی که می تواند با سلول های جدید تولید کننده انسولین در داخل آن کاشته شود و از آنها در برابر حمله سیستم ایمنی محافظت کند. (سایر افرادی که روی این موضوع کار می کنند عبارتند از ViaCyte، Eli Lilly با Sigilon Therapeutics، و موسسه تحقیقات دیابت با BioHub خود).
اولین شاخک همان چیزی است که Vertex بر روی آن تمرکز می کند، و دستگاه کاشتنی بعداً در راه است.
“نتایج بی سابقه”
در این آزمایش اولیه فاز 1/2، Vertex در حال بررسی درمان تحقیقاتی خود با نام VX-880 است. از سلولهای بتا مشتقشده از سلولهای بنیادی استفاده میکند که با سلولهای جزایر پانکراس که در درمان جایگزینی سلولهای جزیرهای موجود برای مبتلایان به T1D استفاده میشوند، متفاوت است.
طبق داستان اخیر نیویورک تایمز، مردی 64 ساله به نام برایان شلتون که حدود 40 سال با T1D زندگی کرده است، اولین نفر از دو نفری است که تحت این درمان قرار گرفته اند و او همان کسی است که تحقیقات اولیه بر روی آن انجام شده است.
در ژوئن 2021، شلتون یک انفوزیون از نصف دوز VX-880 را دریافت کرد که در ورید پورتال کبدی همراه با داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی تجویز شد تا بدن از رد درمان جلوگیری کند.
داده های مطالعه نشان می دهد که A1C Shelton از 8.6 درصد قبل از درمان به 7.2 درصد بهبود یافته است و دوز روزانه انسولین از 34 واحد در روز به دوز متوسط 2.9 واحد در روز کاهش یافته است – کاهش 91 درصدی در مصرف انسولین.
تحقیقات بیشتر گزارش میدهد که او به پیوند موفقیتآمیز دست یافت و پیشرفتهای سریع و قوی در اقدامات متعدد، از جمله افزایش پپتید C ناشتا و تحریکشده، بهبود در کنترل قند خون، از جمله HbA1c، و کاهش نیاز به انسولین برونزا نشان داد. VX-880 به طور کلی به خوبی تحمل شد.
با وجود تنها یک داستان موفقیت بیمار تاکنون، هنوز برای نتیجه گیری گسترده زود است. اما تیم Vertex، و بسیاری از افراد در سراسر جامعه دیابت، امید زیادی دارند.
ماینینگر گفت: «این فرد در ذهن من واقعاً یک قهرمان است. او به علم و ورتکس اعتماد و ایمان دارد و با شجاعت خود نه تنها به خودش بلکه به جامعه پزشکی نوع 1 و گسترده تر کمک کرده است. فکر میکنم از طریق اعتماد او به ما و این نتایج بیسابقه به دست آمده است… او در را برای بسیاری از بیماران دیگر باز میکند تا این درمان را در نظر بگیرند.»
نویدبخش قدم های بعدی
ماینینگر به DiabetesMine میگوید که در سال 2022، این شرکت آزمایشهای بالینی را ادامه میدهد و نفر دوم نیز نصف دوز دریافت میکند اما شرکتکنندگان در مطالعه آینده دوز کامل VX-880 را دریافت میکنند.
انتظار میرود فاز اول این مطالعه در سال 2024 و فاز دوم در سال 2028 تکمیل شود.
علاوه بر این، Vertex همچنین قصد دارد در سال 2022 در دومین شاخه از تحقیقات اکتسابی Semma: فناوری کپسولاسیون، به امید دور زدن نیاز به داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی حرکت کند.
برای ماینینگر، این کار در Vertex همیشه شخصی است و برای تمام خانواده او امید به ارمغان می آورد. برادر دوقلوی او نیز سالها بعد در بزرگسالی به T1D مبتلا شد و دختر نوجوان او نیز در دوران کودکی تشخیص داده شد.
او به یاد می آورد که در سال 2019 کار خود را در Vertex آغاز کرد، درست چند ماه قبل از اینکه این شرکت استارتاپ دیابت Semma را خریداری کرد و به فضای T1D نقل مکان کرد. زمان تصادفی بود، اما او همچنین می خندد که یک روز یکی از همکارانش با او تماس گرفت و از او پرسید که آیا می خواهد به درمان دیابت نوع 1 کمک کند.
ماینینگر سال ها قبل از اینکه ورتکس آن کار را به صورت داخلی انجام دهد، تحقیقات ملتتون را دنبال می کرد. اکنون، او همه اینها را بخشی از سرنوشت خود می بیند که برای بهبود زندگی تحت تاثیر T1D تلاش می کند.
او گفت: “ایده ورود به این حوزه تحقیقاتی و کمک به دیابت به طور کلی برای من از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده است.”
پاسخ جامعه به نتایج Vertex
هیاهوی رسانه ای پیرامون نتایج اولیه Vertex بدون بحث نیست. آن دسته از ما که سال ها با این وضعیت زندگی کرده ایم، به طور طبیعی در مورد هرگونه صحبت در مورد “درمان” احتمالی تردید داریم – زیرا قبلاً بارها آن را شنیده ایم.
در مورد Vertex، بسیاری از افراد جامعه دیابت در رسانه های اجتماعی به این موضوع اشاره می کنند که چگونه داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی هنوز در این زمان مورد نیاز است، که این یک اشکال بزرگ است. دیگران خاطرنشان میکنند که چگونه دادههای Vertex در اینجا هنوز توسط همتایان مورد بررسی قرار نگرفته و حتی تا پس از پایان دور دوم آزمایشهای بالینی در سال 2028 در یک مجله پزشکی منتشر نمیشوند.
دیگران همچنین به مسئله مهم مقرون به صرفه بودن اشاره کردند و خاطرنشان کردند که اقدامات Vertex که برای کسانی که به آنها نیاز دارند بسیار گران و غیرقابل استطاعت است – در امتداد خط داروی فیبروز کیستیک Orkambi با قیمت فهرست 272,000 دلار در سال. برای کسانی که در حال حاضر برای تامین هزینه های مراقبت های بهداشتی یا انسولین خود برای زنده ماندن تلاش می کنند، ایده چنین درمان دیابت “دربانی” سطح بالایی که فقط برای برخی در دسترس است، جذاب نیست.
با این وجود، JDRF یافتههای تحقیق را تحسین کرد و به حمایت خود در این زمینه از تحقیقات اشاره کرد که قدمت آن به کار Melton در سال 2000 بازمیگردد.
JDRF در بیانیهای گفت: «بهعنوان سرمایهگذاران اولیه درمانهای جایگزینی سلولهای بتا، ما از دیدن پیشرفت مستمر در این زمینه تحقیقاتی هیجانزده هستیم که در نهایت میتواند به درمان جامعه دیابت نوع 1 منجر شود». با ادامه کارآزمایی، ما مشتاقانه منتظر نتایج بیشتری هستیم و JDRF متعهد است که درمانهای جایگزین سلولهای بتا را در دست افراد مبتلا به T1D و سایر انسولینهایی که به دیابت نیاز دارند، ببیند.
به هر حال، ملتون اکنون در حال مشاوره و مالک سهام در Vertex است، بنابراین طبیعتاً او از طرفداران بزرگ این «کار بنیادی» است.
او میگوید اعلامیه اخیر Vertex باعث شد که خانوادهاش – بهویژه دو فرزند T1D او، سم و اما – اشک در چشمانشان جاری شود.
Melton به DiabetesMine گفت: «نتایج Vertex از دیدگاه من قابل توجه و هیجانانگیز است… نکته اصلی این است که جزایر مشتق شده از سلولهای بنیادی کار میکنند و ممکن است حتی بهتر از حد انتظار باشند».
او افزود: “در حال حاضر، من قبول دارم که فقط یک بیمار و فقط 90 روز است، اما نتایج به نظر من نمی تواند امیدوار کننده تر باشد.”