موسیقی به عنوان دارو برای دیابت نوع 1

الهام گرفته شده برای آواز خواندن در مورد آن

آوا آگوست، یک نوجوان اهل کالیفرنیای جنوبی، به عنوان جوانترین شرکت کننده در 12 مسابقه برتر در امریکن آیدل در سال 2021، گوش آمریکا را جلب کرد. او همچنین قلب و روح جامعه دیابت را جلب کرد.

او در 8 سالگی پس از اینکه مادرش متوجه شد که در یک مهمانی استخر در حال دست زدن به بطری‌های آب است، به T1D مبتلا شد. او به DiabetesMine گفت: «آن روزی بود که زندگی من برای همیشه تغییر کرد. آگوست قبلاً عشق به موسیقی را کشف کرده بود.

بلافاصله، او متوجه شد که موسیقی می تواند به او در این راه کمک کند. او گفت: «موسیقی همیشه درمان من بوده است.

او اکنون 16 ساله است و در اواسط نوجوانی به سر می‌برد که – برای اکثر آنها – دوران بسیار سختی برای دیابت است.

به زودی، او آهنگی را منتشر خواهد کرد که به آن می پردازد – او گفت که برای او شفابخش است، و همچنین امیدوار است برای همه کسانی که با T1D مواجه می شوند، معنادار و شفابخش باشد.

این آهنگ که “زندگی دیگری” نام دارد به این موضوع می پردازد که اگر او بتواند از دیابت فرار کند، زندگی چگونه خواهد بود.

او در مورد زمانی که از او برای نوشتن این آهنگ الهام گرفت، گفت: «من واقعاً ضعیف بودم، واقعاً ضعیف بودم. او گفت: «فکر می‌کنم در حین نوشتن آن داشتم گریه می‌کردم.

“آیا قرار بود؟ چرا برای من اتفاق افتاد؟ من در آسمان گم شده ام، اما نمی توانم پرواز کنم، بدون بال به دنیا آمدم. سعی می کنم شناور شوم اما غرق می شوم، برای چیزی به حرکت ادامه می دهم، برای هیچ چیز زنده می مانم،اشعار خوانده شد.

با این حال، به سمت وضوح حرکت می کند.

کاری که این آهنگ برای او انجام داد همان چیزی است که او امیدوار است وقتی به زودی منتشر شود برای همه انجام دهد.

او گفت: “شفای نهایی برای من نوشتن این آهنگ بود.”

جردن مایکل پترسون، خواننده/ترانه سرا در اورلاندو، فلوریدا، در سن 10 سالگی مبتلا به T1D تشخیص داده شد. گویی آن شوک کافی نبود، دو خواهر و برادر او نیز به سرعت تشخیص داده شدند.

بیشتر عمرش نوازنده پیانو بود، در آن سن، او اکنون متوجه شده است که موسیقی درمان او بوده است.

او به DiabetesMine گفت: «این محل خروجی من بود.

او که اکنون یک نوازنده موفق بزرگسال با T1D است، اولین آهنگ خود را مستقیماً در مورد D-life نوشته است. او که “Pin Pricks” نام دارد، آن را به عنوان تشکر از والدینش می داند.

او گفت: «هنگامی که شروع به نوشتن کردم داشتم فکر می‌کردم: به همان اندازه که بزرگ شدن مبتلا به دیابت برای من سخت بود، برای والدینم خیلی سخت‌تر بود. او درباره خواهران و برادرانش گفت: «الان حال همه ما خیلی خوب است، و این به لطف آنهاست.»

هر چقدر هم که سخت بود. برای تو سخت تر بود” اشعار او می گوید

پترسون گفت که همه کلمات از آن خط سرچشمه می‌گیرند و موسیقی نیز همینطور بود. یکی از چیزهایی که همکارش، ری مک گی، به او اشاره کرد: یادداشت ها ممکن است پیامی را نیز ارسال کنند.

پیترسون گفت: «او چیزی گفت که من به آن فکر نکرده بودم. “یک لیس پیانو تکراری در سراسر آهنگ وجود دارد. او تعبیر کرد که دیابت هرگز از بین نمی رود، همیشه وجود دارد حتی در پس زمینه. فکر می کنم حق با اوست.»

پیترسون گفت که پاسخ به این آهنگ هم به عنوان یک نوازنده و هم به عنوان یک فرد مبتلا به دیابت ممتاز بوده است.

او گفت: “هدف اصلی من از نوشتن این آهنگ این بود که طنین انداز و الهام بخش باشد.” اگر این کار را بکند، کار خوبی انجام خواهم داد. این هدف هر ترانه سرا است.»

می خندد به آهنگ

ملیسا لی، یک مدافع بیمار و مدیر طراحی در شرکت Insulet Corp.، یک عاشق مادام العمر موسیقی است. او اکنون در جامعه دیابت به دلیل تقلیدهای موزیکال شوخ‌آمیز و دقیق از آهنگ‌های محبوبی که برای صحبت در مورد زندگی دیابتی بهینه‌سازی شده است، شناخته شده است.

در ابتدا، او این کار را بیشتر از هر کس دیگری برای خودش انجام داد. اولین ویدیوی تقلید آمیز او نمایشنامه‌ای در «فصول عشق» بود، و او می‌گوید که بلافاصله دریافته است که به او کمک می‌کند برخی از احساسات منفی را برطرف کند.

او به DiabetesMine گفت: “موسیقی، مانند هر بیان هنری دیگر، تنها راهی برای بیرون کشیدن آن است.”

چیزی در مورد اینکه بتوانم آن را بخوانم وجود دارد. خیلی خام بود اون یکی برای سرگرم کردن نبود من باید چیزی را بیرون بیاورم.» او گفت.

این ایده زمانی به ذهن او خطور کرد که در سال 2013 در جستجوی ایده ای برای “هفته وبلاگ دیابت” بود. درخواست وبلاگ نویسان شرکت کننده برای به اشتراک گذاشتن دستاوردهای کوچک دیابتی بود که به آن افتخار می کردند. او شروع به فکر کردن کرد: چند دقیقه از زندگی خود را صرف کشتی با T1D کرده است؟ او فکر کرد: «ما میلیون‌ها نفر هستیم» و سپس آن را اضافه کرد: 12290800 دقیقه از زندگی D تا آن زمان. که درست در آن آهنگ قرار می گیرد.

در حالی که او این کار را برای خودش انجام داد، واکنش سریع بود و پیامی واضح را ارسال کرد: این تقلیدهای موسیقایی می‌تواند شفابخش، انگیزشی، و صرفاً سرگرم کننده برای جامعه D باشد.

بنابراین، او ادامه داد. او همچنین بلافاصله متوجه شد که خنده‌دارترها بیشترین تاثیر را در جامعه D دارند.

من فقط آهنگ های زیبا نمی خوانم. همیشه یک شوخی در آنجا وجود دارد، “او گفت. «مردم قدردانی می کنند که شما می توانید خود را تحقیرکننده و احمق کنید. ما به این لحظات کاتارسیس، پیوند نیاز داریم. این کارهایی که ما انجام می دهیم (زندگی با T1D) برای دیگران بسیار غریبه است. اگر یک آهنگ سرگرم کننده بتواند ما را به هم متصل کند و – از طریق خنده – به ما یادآوری کند که ما جامعه داریم، عالی است!»

حتی برخی او را “عجیب آل” دنیای دیابت می نامند. او تقلیدهایی مانند «ما هرگز عادی نخواهیم بود» (بر اساس لردز رویالز)، و همچنین مواردی که لیزو و سایر اجراکنندگان فعلی را جعل می‌کنند، به مسائلی می‌پردازد که فقط افراد مبتلا به دیابت با آن مواجه می‌شوند، مانند «چرا ما همیشه در هدف پایین هستیم؟ ”

آهنگ هایی که شما را وادار می کند بله بگویید!

تعدادی آهنگ در مورد زندگی دیابت نوشته شده است که ممکن است برای شما آشنا باشد:

• «کمی بیشتر» اثر برادران جوناس در سال 2008، تنها 1 سال پس از اینکه نیک جوناس مبتلا به T1D تشخیص داده شد، به چارت ها راه یافت.

• “Unbroken” توسط راک Poison برت مایکلز (آهنگ برای او نوشته شده است) که در 6 سالگی تشخیص داده شد و دخترش پیش دیابت دارد.

• “Hallelujah” توسط خواننده رهبر گروه راک LA “Haim” Este Haim، که در 14 سالگی به T1D مبتلا شد.

• «The Stuff» توسط کریستال باورسوکس و بن رایان استوارت از وایربرد پروداکشن نوشته و اجرا شد. هر دو دارای T1D هستند. ویدیوی این آهنگ تلفیقی از کلیپ‌هایی است که از افراد دیگری که مبتلا به دیابت هستند برای این زوج ارسال شده است.

• “فرشته نگهبان” اثر D-Mom Leanne Lochhead، که یک جمع آوری کمک مالی ملی برای JDRF در سال 2018 بود.

بدون توجه به ژانر، هنرمندان می گویند که عاشق خلق موسیقی برای کمک به جامعه هستند. آنها همچنین دریافتند که بسیاری از آهنگ ها نیز به آنها کمک می کند، از جمله بسیاری از آنها که به طور خاص در مورد T1D نوشته نشده اند.

در واقع، آستین کرامر، رئیس سابق جهانی رقص و موسیقی الکترونیک در Spotify و مجری فعلی Tomorrowland One World Radio، اخیراً یک لیست پخش جدید Spotify به نام DiaBeats منتشر کرده است. کارشناس تبلیغاتی او می‌گوید: این آهنگ ترکیبی از آهنگ‌های هنرمندان مبتلا به دیابت را همراه با آهنگ‌های دیگری که برای او الهام‌بخش است، ارائه می‌کند، «حتی در روزهایی که سطح گلوکز او در همه جا بالاست و دیابت بهترین‌ها را از او می‌گیرد».

برای ال شاهین، نوازنده ای که بیشتر عمرش را به عهده داشت و اخیراً از هاروارد فارغ التحصیل شده و در حال حاضر در نیویورک به سر می برد و حرفه خوانندگی و بازیگری خود را آغاز می کند، موسیقی همیشه به او کمک کرده است تا در دوران سخت دیابت سپری کند.

برای او، آرامش همراه با موسیقی جاز و دوووپ است.

او به DiabetesMine گفت: “پدربزرگ من از طرف مادرم یک مجری بود و من را در سنین پایین با آن آشنا کرد.”

الا فیتزجرالد و بیلی هالیدی نوازندگانی هستند که وقتی به آسانسور نیاز دارد به آنها مراجعه می کند. او گفت که ترکیبی از آن سبک و پیوندهای خانوادگی اش با آن، زمانی که به آن بالابر نیاز دارد طنین انداز می شود.

او گفت: «هنوز به آن روی می‌آورم تا آنچه را که پشت سر گذاشته‌ام و آنچه را که هنوز از سر می‌گذرانم پردازش کنم.

در حالی که شاهین هنوز یک نویسنده موسیقی نیست، او یک نمایشنامه درباره T1D نوشته، تهیه کرده و اجرا کرده است که در مرکز کندی به نمایش درآمد.

او گفت، مانند موسیقی، نمایشنامه نویسی به او این امکان را می دهد که هم داستان خود را به اشتراک بگذارد، هم احساسات خود را بررسی کند و هم دیگران را دعوت کند تا برای سواری همراه شوند.

پترسون گفت وقتی به آسانسور نیاز دارد، به موسیقی التون جان، بت موسیقی مادام العمر او و همچنین آثار بیلی جوئل روی می آورد.

آگوست که اخیراً با Red Light Management (که همچنین نماینده لوک برایانت و لیونل ریچی است، که او را از روزهای American Idol می شناسد) قرارداد بسته است، گفت که به «عشق دیگری» اثر تام اودل («آهنگ من وقتی من احساس ناراحتی می کنم») و همچنین موسیقی اد شیرین و فردی مرکوری، «عشق زندگی من».

او موسیقی را – هم در مورد دیابت و هم موسیقی ساده ای که با او صحبت می کند – به عنوان مرهم در این زندگی D می یابد.

او گفت: «از آنجایی که تقریباً در تمام عمرم T1D داشتم، این یک ترن هوایی بوده است. “احساس می کنم که زخم های جنگی زیادی دارم.”

او گفت که موسیقی، هم ایجاد آن و هم مزه کردن آن، کمک می کند.

او گفت: “من در مورد عشق جوان، زندگی جوان، و همه چیز می نویسم.” “من می خواهم “دختر آن” باشم اما نه فقط “دختر دیابتی”. چیزی بیشتر از دیابت برای من وجود دارد.»

شخصاً، آن خاطرات از خواندن ترانه‌هایی که برای گذراندن دوران سخت دخترم و خودم وجود دارد، زنده است.

یادم می‌آید یک روز احساس ناراحتی بیشتری می‌کردم، مثل یک شکست مادر. از آنجایی که پترسون هنوز آهنگ خود را ننوشیده بود تا به من یادآوری کند که تلاش من مورد توجه قرار گرفته است، به جای آن به یک دوست قدیمی دانشگاه روی آوردم: The Grateful Dead.

از پسش برمیام… وقتی برای رانندگی می رفتم رادیو ماشینم منفجر شد تا دخترم عصبانیت من را نبیند. “من زنده خواهم ماند.»

من آن را با صدای بلند خواندم. و سپس انجام دادم.

زیرا این قدرت موسیقی است.