بر اساس یک مطالعه اخیر، میزان مراقبت فعال پس از زایمان با میزان بقای نوزادان زنده شدنی ارتباط مستقیم دارد.
عوامل متعددی بر تصمیم گیری در مورد اینکه آیا نوزادانی که در هفته های 22 تا 25 بارداری متولد می شوند باید تحت مراقبت فعال قرار گیرند یا خیر، تأثیر می گذارد، مانند سوگیری فردی، ترس از پیامدهای نامطلوب، اخلاق پزشکی، سیاست های محلی و ملی، و ارتباط بین والدین و مراقبان. یک رویکرد فردی توسط جوامع حرفه ای در ایالات متحده توصیه می شود.
شواهد کمی در مورد اینکه چرا نرخ مرگ و میر نوزادان بر اساس تنوع جغرافیایی متفاوت است وجود دارد، اما داده‌های سوئد نرخ مرگ و میر نوزادان پایین‌تری را در میان نوزادان زنده‌پذیر در مناطقی با نرخ بالاتر مراقبت‌های پری ناتال فعال مرتبط می‌داند. بنابراین، تفاوت های منطقه ای در مرگ و میر ممکن است تحت تأثیر تفاوت های منطقه ای در میزان مراقبت های پری ناتال فعال باشد.
محققین یک مطالعه کوهورت را برای تعیین ارتباط بین مراقبت های پری ناتال فعال و مرگ و میر نوزادان برای نوزادان زنده شدنی انجام دادند. داده های مربوط به تولد زنده و مرگ نوزادان از پایگاه داده مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده جمع آوری شده است.
نوزادان بر اساس سن حاملگی به زیر گروه ها تقسیم شدند. زیرگروه ها شامل 22 هفته، 23 هفته، 24 هفته و 25 هفته حاملگی بودند. وزن هنگام تولد نوزادان شامل 400 تا 999 گرم بود.
ده منطقه ایالات متحده در این مطالعه وارد شدند. مراقبت فعال پس از زایمان شامل استفاده از تهویه کمکی، بخش مراقبت های ویژه نوزادان (NICU)، درمان جایگزین سورفکتانت، آنتی بیوتیک ها برای سپسیس مشکوک نوزادی یا تشنج است. به غیر از تشنج، این شرایط نشان داد که مراقبت های پس از زایمان فعال انجام شده است.
ویژگی‌های نژاد، وضعیت بیمه، مراقبت‌های اولیه دوران بارداری و داده‌های بارداری پرخطر نیز جمع‌آوری شد. در این مطالعه 41707 نوزاد زنده‌پذیر مورد بررسی قرار گرفتند که 78 درصد آن‌ها تک قلو و 46.7 درصد آن‌ها دختر بودند.
سن حاملگی 13.7 درصد از نوزادان 22 هفته، 23 هفته برای 23.1 درصد، 24 هفته برای 30.5 درصد و 25 هفته برای 32.7 درصد بود. حدود 19٪ از نوزادان اسپانیایی تبار و حدود 30٪ سیاه پوست غیر اسپانیایی بودند. مراقبت های دوران بارداری تا 3 ماهگی از 69.5 درصد مادران مشاهده شد و 15.4 درصد از بارداری ها در معرض خطر بالاتری قرار گرفتند. Medicaid حدود 42 درصد از تولدها را پوشش داد.
شواهدی مبنی بر مراقبت فعال پس از زایمان در 9/83 درصد از نوزادان وجود داشت که میزان آن بر اساس منطقه و سن حاملگی متفاوت بود. نوزادانی که در هفته 25 بارداری متولد شده بودند، بیشتر از نوزادانی که در هفته 22 بارداری متولد شده بودند، مراقبت های فعال پس از زایمان دریافت کردند، به ترتیب 93.5% و 41.5% مراقبت دریافت کردند.
بقا تا دوران شیرخوارگی در 62.6 درصد از نوزادان به طور کلی، 18.9 درصد متولدین هفته 22 بارداری، 50.8 درصد در سن 23 هفته حاملگی، 70.7 درصد در سن 24 هفته بارداری و 81.7 درصد در هفته 25 بارداری دیده شده است. سن. نرخ بقا در مناطق مختلف متفاوت است.
همبستگی مثبت متوسطی بین نرخ ناحیه مراقبت های فعال پس از زایمان و میزان بقا در هفته 22 بارداری مشاهده شد. میزان مراقبت فعال تأثیر معناداری بر میزان بقا در هفته های 23، 24، یا 25 هفته حاملگی نداشت. همبستگی مثبتی بین پذیرش منطقه ای NICU و میزان بقا در هفته 22 بارداری مشاهده شد.
در حالی که تهویه کمکی بلافاصله پس از تولد نیز با بقا در هفته 22 بارداری همبستگی مثبت داشت، در هفته 25 بارداری همبستگی منفی مشاهده شد. درمان تجویز سورفکتانت نیز با بقا در هفته 25 بارداری همبستگی منفی داشت. آنتی بیوتیک های مشکوک به سپسیس هیچ ارتباطی با میزان بقا نداشتند.
برای مراقبت های پری ناتال، یک همبستگی مثبت بین میزان زایمان سزارین منطقه ای و بقا در هفته 23 بارداری، اما نه در هفته های 22، 24، یا 25 بارداری یافت شد. بارداری هفته 22 و در هفته 24 بارداری نسبتا منفی است.
ارجاع
Silva ER، Shukla VV، Tindal R، Carlo WA، Travers CP. ارتباط مراقبت فعال پس از زایمان با بقای نوزاد در میان نوزادان زنده در ایالات متحده JAMA Netw Open. 2023؛ 6 (1): e2250593. doi:10.1001/jamanetworkopen.2022.50593