محققان دانشگاه فنی دانمارک مقاله‌ای با عنوان «انتقال مقاومت ضد میکروبی در میکروبیوم روده سوسک‌های گروهی: اهمیت برهمکنش بین جمعیت‌های در معرض آنتی‌بیوتیک و جمعیت‌های غیرمعرض نشده» منتشر کردند. mSystems که مطالعه ای را درباره انتقال مقاومت ضد میکروبی (AMR) در بین سوسک ها با پیامدهایی برای انتقال AMR در انسان توصیف می کند.
«…ما از یک سوسک متشخص استفاده کردیم، Pycnoscelus surinamensisبه عنوان یک مدل حیوانی در داخل بدن برای تحقیقات انتقال AMR. محققان می نویسند که آیا اثر درمان ضد میکروبی با توالی یابی متاژنومی قابل تشخیص است و آیا ژن های AMR را می توان در افراد بدون چالش (با آنتی بیوتیک درمان نشده) گسترش و ایجاد کرد یا خیر، پس از تماس با اهداکنندگان تحت درمان، و در فرکانس های مختلف تعامل.
میکروبیوم های روده و بستر خاک با توالی متاژنومی برای ترکیب جامعه باکتریایی و پروفایل مقاومت مورد بررسی قرار گرفتند. ما دریافتیم که درمان با تتراسایکلین، میکروبیوم روده تحت درمان را با کاهش تنوع باکتریایی و افزایش فراوانی ژن‌های مقاومت به تتراسایکلین تغییر می‌دهد. سوسک‌های درمان‌نشده که با اهداکنندگان تحت درمان تعامل داشتند، مقاومت تتراسایکلین را نیز افزایش دادند.
سطوح مقاومت بسته به میزان و فرکانس انتقال دهنده متفاوت بود. علاوه بر این، اهداکنندگان تحت درمان به دلیل تعامل با اهداکنندگان درمان نشده، نشانه‌هایی از بهبود میکروبیوم را نشان دادند. الگوهای مشابهی نیز در میکروبیوم‌های بستر خاک ثبت شد.
نتایج ما روشن می‌کند که چگونه میکروبیوم‌های متقابل انتقال ژن AMR را به میزبان‌هایی که قبلاً به چالش نکشیده بودند، تسهیل می‌کنند، یک دینامیک تحت تأثیر فرکانس‌های تعامل، با استفاده از یک مدل in vivo برای تأیید مدل‌های انتقال نظری AMR.»
تهدید جدی
AMR یک تهدید جدی برای سلامت انسان و سایر حیوانات است. با کمتر و کمتر شدن داروها در برابر برخی پاتوژن های میکروبی، درمان عفونت ها به طور فزاینده ای دشوار شده است. مدل‌سازی نظری برای کشف گسترش AMR از طریق میکروبیوم روده همزیست یا غیر بیماری‌زای حیوانات استفاده شده است. مطالعه حاضر نشان دهنده یک تحقیق در دنیای واقعی است.
حشراتی مانند سوسک‌ها به یک سیستم آزمایشی ساده و آسان برای آزمایش انتقال میکروبی AMR اجازه می‌دهند. بسیاری از گونه های سوسک در گروه های متراکم زندگی می کنند و به موازات انسان هایی که در محیط های شهری زندگی می کنند، تماس مکرری دارند. محققان تتراسایکلین را به رژیم غذایی جمعیتی از سوسک‌های دارای تعامل اجتماعی اضافه کردند. تتراسایکلین ها دسته ای از آنتی بیوتیک ها هستند که انواع مختلفی از عفونت های باکتریایی را درمان می کنند. آنها افزایش فراوانی ژن های مقاومت به تتراسایکلین را در میکروبیوم های روده خود مشاهده کردند.
دانشمندان به جمعیتی از سوسک‌های درمان‌نشده اجازه دادند تا با سوسک‌های تیمار شده با تتراسایکلین مخلوط شوند. پس از تعامل با سوسک‌های تیمار شده، آنهایی که تیمار نشده‌اند نیز مقاومت بالایی در برابر تتراسایکلین نشان دادند، همانطور که بستر خاک در زیستگاهی که سوسک‌ها را در خود جای داده بود. سطوح مقاومت به تتراسایکلین به میزان و فراوانی برهمکنش بین جمعیت سوسک های تیمار شده و درمان نشده بستگی دارد.
نتایج مطالعه نشان می دهد که استفاده بیش از حد مستقیم از آنتی بیوتیک ها ممکن است تنها راه انتقال AMR نباشد. حیواناتی که ژن‌های AMR را در میکروبیوم‌های خود حمل می‌کنند، می‌توانند با حیواناتی که این کار را انجام نمی‌دهند تعامل داشته باشند و انتقال ژن‌های AMR را بین آنها تسهیل کند. تحقیقات تکمیلی در پستانداران برای تایید این نتایج و تعمیم یافته ها به انسان مورد نیاز است.
The post مقاومت ضد میکروبی در حشرات دارای پیامدهایی برای انتقال AMR در بین انسان ها است اولین بار در GEN – اخبار مهندسی ژنتیک و بیوتکنولوژی.