نتایج مطالعه ای که توسط محققین دانشگاه فناوری تگزاس انجام شد، بر نیاز به اصلاح در غربالگری سلامت و یک رویکرد جامع تر برای مراقبت از افراد مبتلا به اوتیسم تأکید می کند.
نتایج بررسی سیستماتیک و متاآنالیز، که شامل نزدیک به 3 دوجین مقاله منتشر شده است که عوامل خطرساز قلبی متابولیک را در بین افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم و گروه‌های کنترل همسان گزارش می‌کنند، نشان می‌دهد که افراد مبتلا به اوتیسم در مقایسه با آنها در معرض خطر نسبی بیشتری برای ابتلا به اختلالات قلبی متابولیک هستند. همتایان بدون اوتیسم، از جمله دیابت نوع 1 و 2، دیس لیپیدمی و بیماری قلبی عروقی.
محققان نوشتند: “بر اساس دانش ما، این اولین مرور سیستماتیک جامع و متاآنالیز بود که خطرات مرتبط با اوتیسم دیابت، فشار خون بالا، دیس لیپیدمی و بیماری ماکروواسکولار را بررسی می کرد.” بر اساس نتایج ما، به نظر می رسد که افراد مبتلا به اوتیسم در خطر ابتلا به دیابت 57.3 درصد، دیابت نوع 1 با 64.1 درصد، دیابت نوع 2 با 146.7 درصد، دیس لیپیدمی با 69.4 درصد و بیماری آترواسکلروتیک قلبی قرار دارند. 45.9٪.
با استناد به داده‌های قبلی که پتانسیل افزایش خطر متابولیک قلبی را مشخص می‌کرد، تیمی از محققین به رهبری چاناکا کاهاتودووا، MD، MPhil، PhD، از گروه نورولوژی دانشگاه فناوری تگزاس، مطالعه حاضر را به عنوان یک مرور سیستماتیک و متاآنالیز مشاهده‌ای طراحی کردند. یا داده های پایه مطالعات مداخله ای که شیوع عوامل خطر متابولیک قلبی را در بین کودکان یا بزرگسالان مبتلا به اوتیسم و شرکت کنندگان همسان بدون اوتیسم گزارش می کند. با در نظر گرفتن این موضوع، محققان پایگاه‌های اطلاعاتی PubMed، Scopus، Web of Science، ProQuest، Emboss و Ovid را از ابتدا تا 21 ژوئیه 2022 بدون محدودیت در تاریخ انتشار یا زبان جستجو کردند.
از جستجوی خود، محققین 34 مطالعه را شناسایی کردند که بیش از 8 میلیون فرد را در بر می گرفت تا در بررسی سیستماتیک و متاآنالیز گنجانده شوند. گروه مطالعه کلی شامل 276173 شرکت کننده مبتلا به اوتیسم و 7733306 شرکت کننده بدون اوتیسم بود. میانگین سنی گروهی از شرکت‌کنندگان بدون اوتیسم 31.2 (محدوده 3.8-72.8) سال و گروه شرکت‌کنندگان مبتلا به اوتیسم 22.8 (محدوده 3.8-72.8) سال بود. گروه تلفیقی 47 درصد زن بودند.
نتیجه اولیه مورد علاقه برای مطالعه RR دیابت، فشار خون بالا، دیس لیپیدمی و بیماری ماکرو عروقی آترواسکلروتیک در میان افراد مبتلا به اوتیسم بود. پیامدهای ثانویه مورد علاقه شامل RR دیابت نوع 1 و 2، بیماری قلبی عروقی، سکته مغزی و بیماری شریان محیطی بود. از 34 مطالعه شناسایی شده برای گنجاندن، 22 مورد آماری را گزارش کردند که امکان محاسبه خطر نسبی (RR) عوامل خطر متابولیک قلبی و 12 اندازه گیری آزمایشگاهی دیگر را گزارش کردند.
پس از تجزیه و تحلیل، نتایج نشان داد که تشخیص اوتیسم با خطرات بیشتر ابتلا به دیابت به طور کلی همراه است (RR, 1.57 (95% فاصله اطمینان (CI): 1.23-2.01؛ 20 مطالعه) و همچنین برای دیابت نوع 1 (RR, 1.64 (95% CI) ، 1.06-2.54؛ 6 مطالعه) و دیابت نوع 2 (RR، 2.47 (95% فاصله اطمینان، 1.30-4.70؛ 3 مطالعه) به عنوان پیامدهای فردی مورد علاقه. تجزیه و تحلیل بیشتر نشان داد که تشخیص اوتیسم با خطر بیشتر دیس لیپیدمی (RR، 1.69. (95% فاصله اطمینان (CI، 1.20-2.40)؛ 7 مطالعه) و بیماری قلبی عروقی (RR، 1.46 (95% CI، 1.42-1.50) مرتبط است. 3 مطالعه).
با این حال، محققان اشاره کردند که هیچ ارتباط آماری معنی‌داری با افزایش خطر برای فشار خون بالا (RR, 1.22 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.98-1.52؛ 12 مطالعه) و سکته مغزی (RR, 1.19 (95% فاصله اطمینان (CI, 0.63-2.24)؛ 4) مشاهده نشد. مطالعات) در میان افراد مبتلا به اوتیسم. در تجزیه و تحلیل متارگرسیون، نتایج نشان داد که کودکان مبتلا به اوتیسم در مقایسه با بزرگسالان در معرض ابتلا به فشار خون و دیابت بیشتر هستند، اما محققین توجه را به سطح بالایی از ناهمگونی بین مطالعات برای چندین متاآنالیز جلب کردند.
الیزابت ویر، دکترای مرکز تحقیقات اوتیسم در گروه روانپزشکی دانشگاه کمبریج، در سرمقاله‌ای مرتبط، بر اهمیت یافته‌های این مطالعه در مورد تأکید بر نیاز به اصلاح در مدیریت با توجه به افزایش نرخ اختلال طیف اوتیسم تأکید کرد. امید به زندگی در حال حاضر برای این بیماران کوتاه شده است.
ویر نوشت: «نتایج این بررسی و متاآنالیز سیستماتیک به پزشکان و محققان نیاز دارد که به طور اساسی در مورد ارائه مراقبت های بهداشتی که در حال حاضر برای افراد اوتیستیک ارائه می شود تجدید نظر کنند. “حمایت بیشتری برای مراقبت از سلامت روانی و جسمی در طول زندگی باید ارائه شود و تحقیقات جدید در مورد چگونگی بهبود نتایج بسیار مهم است.”
این مطالعه با عنوان “ارتباط بین اختلالات طیف اوتیسم و بیماری‌های قلبی متابولیک” در مجله JAMA اطفال.
این مقاله توسط نشریه خواهر ما HCP Live منتشر شده است.