افزایش سرعت راه رفتن با کاهش قابل توجه خطر دیابت نوع 2 مرتبط است | اعتبار تصویر: © greenapple78 – © greenapple78 – stock.adobe.com.
غذای آماده
- بر اساس تحقیقاتی که در مجله British Journal of Sports Medicine انجام شده است، پیاده روی سریع به طور قابل توجهی خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را در بزرگسالان کاهش می دهد. این ارتباط مستقل از حجم کل فعالیت بدنی یا زمان پیاده روی روزانه برقرار است.
- در حالی که پیاده روی یک ورزش رایج در پیشگیری از دیابت نوع 2 است، این مطالعه تاکید می کند که پیاده روی تند/سریع، با سرعت 4 کیلومتر در ساعت یا بالاتر، با 39 درصد کاهش خطر ابتلا به دیابت مرتبط است.
- این متاآنالیز شامل داده‌های 10 مطالعه کوهورت با 508121 شرکت‌کننده است که در ایالات متحده، بریتانیا و ژاپن بین سال‌های 1999 تا 2022 انجام شد. یافته‌ها نشان می‌دهد که سرعت راه رفتن ممکن است تأثیر مهم‌تری بر خطر دیابت نسبت به کل زمان راه رفتن داشته باشد.
- این مطالعه هیچ تفاوت قابل توجهی را در بین زیر گروه‌ها نشان نمی‌دهد، که نشان می‌دهد اهمیت سرعت راه رفتن بدون توجه به تنظیمات حجم کل فعالیت بدنی یا زمان پیاده‌روی روزانه همچنان ادامه دارد.
- نویسندگان نتیجه گیری می کنند که علاوه بر افزایش زمان راه رفتن، تشویق افراد به راه رفتن با سرعت های سریع تر ممکن است مزایای سلامتی پیاده روی را افزایش داده و خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را کاهش دهد.
بر اساس تحقیقات جدید منتشر شده در دانشگاه، پیاده روی نسبتاً تند یا سریع با کاهش قابل توجه خطر ابتلا به دیابت نوع 2 در بزرگسالان مرتبط است. مجله پزشکی ورزشی بریتانیا. این یافته ها همچنین مستقل از حجم کل فعالیت بدنی یا زمان صرف شده برای پیاده روی در هر روز بود.
برنامه های پیشگیری از دیابت نوع 2 معمولاً شامل فعالیت بدنی و برنامه های ورزشی ساختاریافته به دلیل تأثیرات مثبت آنها بر کنترل قند خون است. پیاده روی یکی از محبوب ترین و آسان ترین انواع ورزش است، اما سرعت پیاده روی ایده آل برای کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 شناسایی نشده است.
نویسندگان نوشتند: “سرعت راه رفتن معیاری حساس و قابل اعتماد برای وضعیت کلی سلامت و یک علامت حیاتی برای ظرفیت عملکردی است.” شواهد نشان می‌دهد که سرعت راه رفتن سریع‌تر می‌تواند منجر به پاسخ فیزیولوژیکی بیشتر شود و بنابراین، ممکن است با مزایای سلامتی مطلوب‌تری نسبت به راه رفتن آهسته همراه باشد.
تیمی از محققین دانشگاه علوم پزشکی سمنان، امپریال کالج لندن و کالج دانشگاه نیو اسلو یک مرور سیستماتیک و متاآنالیز را برای بررسی ارتباط بین سرعت راه رفتن و خطر ابتلا به دیابت نوع 2 انجام دادند. داده ها از PubMed، Scopus، CENTRAL و Web of Sciences تا 30 می 2023 جمع آوری شد.
متاآنالیز شامل 10 مطالعه کوهورت با 508121 شرکت‌کننده بود که بین سال‌های 1999 تا 2022 در ایالات متحده، بریتانیا و ژاپن انجام شد. مطالعات وارد شده همه گروه‌های مبتنی بر جمعیت بودند که 2 مورد در زن، 2 مورد در مرد و بقیه انجام شد. در هر دو زن و مرد. میانگین زمان پیگیری 8 سال بود.
محققان دریافتند که پیاده روی متوسط و نسبتاً سریع با کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 ارتباط متوسطی دارد. با این حال، راه رفتن سریع با 39 درصد کاهش خطر ابتلا به این بیماری همراه بود که برابر با 2.24 مورد کمتر در هر 100 بیمار است. خطر ابتلا به دیابت نوع 2 در سرعت راه رفتن 4 کیلومتر در ساعت یا بالاتر به طور قابل توجهی کاهش می یابد.
علاوه بر این، بر اساس تنظیم برای حجم کل فعالیت بدنی و زمان صرف شده برای پیاده‌روی در روز، تفاوت معنی‌دار یا معتبری بین زیر گروه‌ها وجود نداشت. محققان می گویند که این نشان می دهد که سرعت راه رفتن ممکن است از کل زمان صرف شده برای پیاده روی مهم تر باشد.
محدودیت‌های مطالعه شامل این است که مطالعات در بررسی به‌عنوان سوگیری جدی رتبه‌بندی شده‌اند، یافته‌ها می‌توانند در معرض سوگیری علیت معکوس باشند، و اینکه اثرات بالقوه مخدوش‌سازی باقیمانده باید در نظر گرفته شود، حتی اگر تعدیل برای حجم کل فعالیت بدنی یا زمان صرف شده برای هر روز تفاوت معنی داری در زیر گروه ها را نشان نداد.
متاآنالیز حاضر از مطالعات کوهورت نشان داد که راه رفتن نسبتاً سریع و تند/سریع، مستقل از کل حجم فعالیت بدنی یا زمان صرف شده برای پیاده روی در روز، ممکن است با خطر کمتر دیابت نوع 2 در بزرگسالان مرتبط باشد. نویسندگان نتیجه گرفتند. اگرچه استراتژی‌های فعلی برای افزایش کل زمان پیاده‌روی مفید هستند، ممکن است تشویق افراد به راه رفتن با سرعت‌های سریع‌تر برای افزایش بیشتر مزایای سلامتی پیاده‌روی، منطقی باشد.
ارجاع:
جایدی ع، زرگر م، عمادی ع، و همکاران سرعت راه رفتن و خطر ابتلا به دیابت نوع 2: بررسی سیستماتیک و متاآنالیز Br J Sports Med. اولین انتشار آنلاین: 28 نوامبر 2023. doi: 10.1136/bjsports-2023-107336
این مقاله در ابتدا توسط نشریه خواهر ما منتشر شد، موضوعات مربوط به مواد مخدر