سازندگان دارو با اتصال فناوری تولید از طریق به اصطلاح «اینترنت اشیا» یا IoT سود خواهند برد. اما راه اندازی زیرساخت های مورد نیاز یک چالش چند وجهی است و طبق تحقیقات جدید صنعت به کمک نیاز دارد.
اینترنت اشیا روش اتصال فناوری‌ها، حسگرها و سیستم‌های کامپیوتری مورد استفاده در یک فرآیند صنعتی را توصیف می‌کند. ایده جمع‌آوری، انتقال و مدل‌سازی داده‌ها برای به دست آوردن بینش در مورد فرآیند و حتی خودکار کردن کنترل آن در زمان واقعی است.
بسیاری از صنایع در حال حاضر مزایای این رویکرد را می بینند. به عنوان مثال، در سال 2021 شرکت مهندسی و فناوری آلمان بوش یک سیستم مدیریت کیفیت مبتنی بر اینترنت اشیا را برای تجارت قطعات خودرو خود ایجاد کرد که می‌گوید به بهبود تشخیص عیب و به حداقل رساندن هزینه کمک کرده است.
برعکس، طبق نویسندگان تحقیق جدید، صنعت بیوداروسازی در پذیرش اینترنت اشیا کندتر بوده است، که نشان می‌دهند پیچیدگی محض فرآیندهای تولید بیودارویی عامل اصلی است.
آنها می نویسند: “پیچیدگی عملیاتی ذاتی پردازش زیستی ناشی از دخالت سیستم های زنده یا اجزای آنها در تولید، این بخش را به یک بخش چالش برانگیز برای اجرای IoT تبدیل می کند.”
به طور خاص، نویسندگان به تفاوت‌ها در انواع فناوری‌های مورد استفاده در عملیات تولید بالادستی و پایین‌دستی به عنوان یک مشکل عمده اشاره می‌کنند.
پذیرش متفاوت فناوری
در حال حاضر، به نظر می رسد که پذیرش فناوری های دیجیتال در پردازش زیستی بالادستی بیشتر از پردازش زیستی پایین دستی پذیرفته شده است. به گفته محققان، اتوماسیون در عملیات واحد پایین دستی ناقص است، که اتصال به یکدیگر را دشوار می‌کند و محدودیت در تعداد سنسورهای درون خطی، حجم داده‌های جمع‌آوری‌شده را محدود می‌کند، که مانع از توسعه استراتژی‌های کنترل قدرتمند مبتنی بر حسگرهای نرم می‌شود.»
آنها همچنین عدم استانداردسازی در عملیات تولید داروی زیستی را به عنوان یک مانع ذکر می کنند و می نویسند که «هر تولید پردازش زیستی به دلیل ویژگی های متفاوت محصول و فرآیند منحصر به فرد است، که ایجاد یک چارچوب جهانی اینترنت اشیا برای صنعت را تقریبا غیرممکن می کند.
تلاش‌هایی از سوی بنیاد آلوتروپ، زیمنس، جنرال الکتریک یا IBM برای استانداردسازی داده‌ها یا ارائه پلتفرم‌هایی برای تسهیل اتصال صورت گرفته است. با این حال، شرکت‌های علاقه‌مند به پیاده‌سازی اینترنت اشیا همچنان باید راه‌حل‌های خود را توسعه دهند که بسیار پرهزینه است.»
علاوه بر پیچیدگی فرآیند تولید، دانشمندان پتانسیل عدم همسویی اولویت ها در شرکت ها و همچنین نیاز به سرمایه گذاری های قابل توجه، آموزش کارکنان و پشتیبانی نظارتی را به عنوان عوامل محدودکننده دیگر شناسایی می کنند.
برای تشویق پذیرش بیوفارما از اینترنت اشیا، تیم بر این باور است که تلاشی گسترده در بخش، با تمرکز بر تسهیل اجرای مورد نیاز است.
آنها می نویسند: “در حال حاضر نیاز به راه حل های جهانی وجود دارد که اجرای IoT را ساده کرده و بر بی میلی گسترده مشاهده شده در این بخش غلبه کند” و پیشنهاد می کند که چنین راه حل هایی باید شامل استراتژی های پیاده سازی و توصیه های آموزشی کارکنان باشد.