افسردگی پس از زایمان: © grooveriderz- stock.adobe.com
مطالعه ای که اخیراً در سلامت روان طبیعت دریافتند که چگونه استرس اجتماعی در نوجوانی می‌تواند اثرات طولانی‌مدتی در موش‌های ماده داشته باشد که پیامدهایی برای افسردگی پس از زایمان (PPD) در انسان‌ها دارد.
بر اساس بیانیه مطبوعاتی، PPD حدود 7 تا 20 درصد از زنان را تحت تاثیر قرار می دهد. وضعیت سلامت روان معمولاً در عرض 6 هفته پس از زایمان ظاهر می شود و علائم آن شامل غم و اندوه، اضطراب و خستگی است.
این مطالعه که توسط محققان دانشگاه جان هاپکینز انجام شد، چالش درمان PPD را برجسته می‌کند، زیرا درمان‌های فعلی مانند مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) تنها در نیمی از بیماران مؤثر هستند.
آکیرا ساوا، MD، PhD، مدیر مرکز اسکیزوفرنی جان هاپکینز گفت: «درمان PPD دشوار است. استاد روانپزشکی، علوم اعصاب، مهندسی زیست پزشکی، پزشکی ژنتیک و فارماکولوژی در دانشکده پزشکی دانشگاه جان هاپکینز؛ و نویسنده ارشد مطالعه “نتایج مطالعه جدید به شواهدی اضافه می کند که بیماران مبتلا به PPD همه یکسان نیستند و تشخیص و درمان فردی بیشتر – یک رویکرد پزشکی دقیق – مورد نیاز است.”
در این مطالعه، محققان 4 گروه از موش ها را مورد مطالعه قرار دادند: باکره های بدون استرس، باکره های استرس زا، مادران بدون استرس و مادران استرس زا. در گروه های تحت استرس، این موش ها در دوران نوجوانی در معرض انزوای اجتماعی قرار گرفتند.
به گفته محققان، وقتی همه گروه‌ها از نظر استرس مورد آزمایش قرار گرفتند، مادران تحت استرس (7 روز پس از زایمان مورد آزمایش قرار گرفتند) علائم کاهش تحرک و ترجیح قند را به مدت 3 هفته پس از زایمان نشان دادند که به گفته محققان نشانه‌های افسردگی محسوب می‌شوند.
محققان همچنین سطوح پلاسمایی چندین هورمون را بررسی کردند. یافته ها حاکی از افزایش سطح کورتیزول در مادران با و بدون استرس اجتماعی در نوجوانی بود. علاوه بر این، سطح کورتیزول در مادران بدون استرس پس از زایمان به سطح طبیعی بازگشت، در حالی که سطح کورتیزول مادران مبتلا به استرس اجتماعی در نوجوانی به مدت 3-1 هفته پس از زایمان بالا باقی ماند.
ساوا گفت: این یافته‌ها ارتباط بالقوه‌ای بین استرس اولیه زندگی و افزایش طولانی مدت هورمون کورتیزول پس از زایمان را نشان می‌دهد، مشابه تغییرات هورمونی مشاهده شده در زنان با تجربیات نامطلوب اولیه زندگی.
بر اساس یافته‌های این مطالعه، محققان یک خط درمانی جایگزین، مانند آنتاگونیست گیرنده‌های گلوکوکورتیکوئید (GR) که سطح کورتیزول را تعدیل می‌کند، پیشنهاد کردند که می‌تواند یک رویکرد درمانی جدید برای PPD ارائه دهد.
ساوا گفت: «متاسفانه، همه فردی را می شناسند که از PPD رنج می برد یا در حال حاضر از آن رنج می برد، و این تأثیر بسیار زیادی بر مادر و نوزاد دارد. خط درمان جایگزین پیشنهاد شده توسط مطالعه موش – که در آن یافته‌ها با یافته‌های مطالعه مشاهده‌ای ما در انسان مطابقت دارد – ممکن است به مادران این امکان را بدهد که در خانه درمان شوند و از جدایی از نوزادان خود اجتناب کنند و مکانیسم متفاوتی برای افسردگی را هدف قرار دهد که ممکن است مختص PPD باشد.»
ارجاع:
مطالعه نشان می دهد که استرس نوجوانان ممکن است خطر افسردگی پس از زایمان را در بزرگسالان افزایش دهد. EurekAlert! 16 آوریل 2024. مشاهده شده در 16 آوریل 2024. https://www.eurekalert.org/news-releases/1041383