یکی از چالش های طولانی مدت و مداوم برای بیوپروسسورها، حذف پروتئین های سلول میزبان (HCPs) است.
آبراهام لنهوف، دکترا، آلن پی. کولبرن، پروفسور مهندسی شیمی در بخش مهندسی شیمی و بیومولکولی در دانشگاه دلاور، می‌گوید: «کل رشته HCP در چند سال گذشته شروع به کار کرده است و گروه‌های متعددی در آن مشارکت داشته‌اند. نیوآرک. لنهوف توضیح می دهد که HCP ها “از لحاظ تاریخی به عنوان یک گروه ترکیبی مورد سنجش قرار گرفته اند.” “توجه اخیر به HCPهای فردی معطوف شده است که حتی اگر در غلظت های پایین وجود داشته باشند، می توانند مضر باشند.”
به عنوان مثال، در تولید آنتی بادی های مونوکلونال (mAbs)، مقادیر کمی از HCPs ممکن است محصول را آلوده کند. اخیراً، لنهوف و همکارانش در مورد شناسایی و توصیف این HCPها بحث کردند. همانطور که آنها خاطرنشان کردند: “برخی از HCPها ممکن است در مراحل تصفیه چندگانه از ترخیص کالا از گمرک فرار کنند و به محصول نهایی دارویی برسند، که به طور بالقوه ثبات دارو و ایمنی بیمار را تهدید می کند.”
شناسایی مولکول ها
برای بهبود حذف HCPs در محصولات mAb، دانشمندان به روش‌های بهتری برای شناسایی مولکول‌ها نیاز دارند. Lenhoff می‌گوید: «تلاش‌های متعددی برای جستجوی خواص بیوفیزیکی HCPs صورت گرفته تا با ماندگاری مرتبط باشد، اما من از مؤثر بودن هیچ‌کدام از آنها آگاه نیستم».
اگرچه او اشاره می کند که جرم مولکولی و نقطه ایزوالکتریک (pI) این HCPها، و همچنین برخی از محاسبات مربوط به اتصال بین mAbs و HCP ها، مورد بررسی قرار گرفته است، لنهوف خاطرنشان می کند: «ما همچنین برخی از این موارد را انجام دادیم و پیدا نکردیم. هر اسلحه دودی.»
یکی از ویژگی های HCP در محصولات mAb که توجه لنهوف را به خود جلب می کند فراوانی است. او بر اساس دستنوشته‌ای از آزمایشگاه لنهاف که در حال بررسی است، می‌گوید: «اساساً آنچه در برخی از کارهای منتشر شده دیده شده است و آنچه ما نیز یافته‌ایم این است که به نظر نمی‌رسد HCPها به شدت به mAbs متصل شوند، بنابراین به نظر می‌رسد که اتصال بیشتر توسط کنش توده ای انجام می شود تا با میل پیوند. او می افزاید: “این می تواند توضیح دهد که چرا فراوانی HCP یک عامل مهم است.”
هنگامی که از لنهوف در مورد بهترین راه برای مقابله با HCPهایی که حذف آنها سخت است پرسیده شد، “معلوم نیست که یک پاسخ واحد برای این مورد وجود داشته باشد.” او توضیح می‌دهد که برای HCPهایی که به دلیل ارتباط با یک محصول mAb باقی می‌مانند: «چیزی که به نظر می‌رسد لازم است به اندازه کافی خوب شسته شود تا مقدار کافی از HCP محدود شده حذف شود.» علاوه بر این، او اشاره می کند که برخی از مواد افزودنی و شرایط محلول، مانند pH، می توانند اتصال بین محصول و حتی HCPهای پایدار را مختل کنند. با این حال، یک عامل اضافی مهم این است که HCP ها ممکن است در توده های غنی از mAb که همیشه به راحتی از mAb آزاد جدا نمی شوند، گنجانده شوند.
علی‌رغم پیشرفت‌هایی که در حذف HCP از محصولات mAb صورت گرفته است، Lenhoff نتیجه‌گیری می‌کند: «به نظر می‌رسد که ارتباط محصول و ترخیص کل نقاط کانونی مناسبی برای مطالعه بیشتر باشد.»
پست چالش های مونوکلونال آنتی بادی HCP اولین بار در GEN – اخبار مهندسی ژنتیک و بیوتکنولوژی ظاهر شد.