طبق یک مطالعه اخیر، درمان های غذایی اثر کوتاه مدتی را در برابر صرع مقاوم به دارو در دوران کودکی (DRE) نشان می دهند، اما رژیم های غذایی کتوژنیک (KDs) در مقایسه با رژیم اصلاح شده اتکینز (MAD) تحمل بدتری را نشان می دهند.
تقریباً 30 درصد از کودکان مبتلا به صرع DRE را تجربه می کنند، نوعی از صرع که در حال حاضر درمان آن دشوار است. DRE اغلب از طریق جراحی صرع قابل درمان است، اما زمانی که 2 یا چند داروی ضد تشنج انتخابی روی کودکی که در انتظار جراحی است اثر نکنند، ممکن است از یک رژیم درمانی استفاده شود.
KD ها نتایج امیدوارکننده ای را نشان داده اند که به دلیل مشکلات پایبندی در قرن های گذشته محدود شده است. اخیراً گزینه‌های محدودکننده کمتری از جمله رژیم اصلاح‌شده اتکینز (MAD) و درمان با شاخص گلیسمی پایین (LGIT) مورد بررسی قرار گرفته‌اند.
از آنجایی که نیاز به تحقیقات در مورد ایمنی و اثربخشی نسبی این درمان‌های رژیمی در درمان DRE وجود دارد، محققان یک متاآنالیز در مورد این موضوع انجام دادند.
پایگاه‌های اطلاعاتی PubMed، Embase، Cochrane و Ovid برای جستجوی اولیه با کلمات کلیدی وارد شده از جمله رژیم غذایی کتوژنیک، رژیم غذایی تری‌گلیسرید با زنجیره متوسط، رژیم غذایی اصلاح‌شده اتکینز، درمان با شاخص گلیسمی پایین، و صرع مقاوم به کار استفاده شد. GoogleScholar، ClinicalTrials.gov و فهرست های مرجع خاصی از مقالات برای جستجوی دستی استفاده شدند.
مطالعات مورد استفاده برای تجزیه و تحلیل شامل کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی شده (RCT) بود که ایمنی و اثربخشی درمان‌های غذایی مانند MAD، KD و LGIT را ارزیابی کردند. دو نویسنده به طور مستقل غربالگری و استخراج داده ها را برای مطالعات انجام دادند.
متغیرهای استخراج‌شده شامل سال انتشار، کشور، جمعیت‌شناسی شرکت‌کننده، ویژگی‌های پایه، جزئیات مداخله، نتایج گزارش‌شده، و سایر اطلاعات مرتبط بودند. اختلافات بین 2 نویسنده مورد بحث و بررسی قرار گرفت و با نویسنده سوم مشورت شد.
کاهش قابل توجهی در میزان تشنج به عنوان نتیجه اولیه تجزیه و تحلیل اندازه گیری شد. این از طریق نسبت 50٪ یا بیشتر یا 90٪ یا بیشتر کاهش تشنج کوتاه مدت اندازه گیری شد. آزادی تشنج میان مدت و طولانی مدت نیز مورد ارزیابی قرار گرفت.
پیامدهای ایمنی اندازه گیری شده شامل ترک درمان به دلیل عوارض جانبی (AE) و سایر AE های گزارش شده بود.
11 برچسب باز و 1 RCT تک سوکور وجود داشت که 3 روش درمانی رژیمی را با یکدیگر مقایسه می‌کردند، یا مراقبت‌های معمول را در آنالیز گنجانده بودند. در این مطالعات، 676 بیمار تحت مداخلات غذایی و 257 بیمار تحت مراقبت های معمول قرار گرفتند. یک گروه مشترک از بیماران بین 2 مطالعه مشاهده شد که منجر به جمعیت کل مطالعه 907 شرکت‌کننده شد.
میانگین سنی شرکت کنندگان در ثبت نام 4.6 سال بود و 67 درصد از شرکت کنندگان پسر بودند. میانگین سن شروع تشنج در بیماران 1.4 سال با میانگین میزان تشنج 27.1 تشنج در روز بود. نتایج در 3 ماه در 9 کارآزمایی، 4 تا 6 ماه در 5، و 12 ماه در 1 مورد ارزیابی قرار گرفت.
هر 3 رژیم درمانی برای کاهش تشنج 50 درصد یا بالاتر نسبت به مراقبت معمول کارآیی بیشتری نشان دادند. هیچ تفاوت عمده ای بین 3 رژیم درمانی مشاهده نشد. بسیاری از بیماران نیز در هنگام مصرف MAD یا KD در مقایسه با مراقبت های معمول، به 90٪ یا بیشتر کاهش تشنج رسیدند، اما 2 رژیم درمانی تفاوت معنی داری را بین یکدیگر نشان ندادند.
ده درصد از بیمارانی که از درمان‌های غذایی استفاده می‌کردند به آزادی تشنج دست یافتند، با KD و MAD به طور مداوم منجر به آزادی تشنج می‌شدند. بین این رژیم درمانی ها تفاوت معنی داری وجود نداشت.
شرکت‌کنندگان در مقایسه با مراقبت‌های استاندارد، به‌دلیل AE در هنگام مصرف KD یا MAD به‌طور قابل‌توجهی بیشتر از مراقبت خارج می‌شوند. این موارد از قطع تفاوت معنی داری بین یکدیگر نداشتند.
AEهای رایج از KD شامل یبوست، کمبود انرژی، استفراغ، گرسنگی، اسهال، هیپرکلسیوری، درد شکمی و دیس لیپیدمی بود. AEهای رایج MAD شامل یبوست، کمبود انرژی، استفراغ، بی اشتهایی، دیس لیپیدمی و هیپرکلسیوری بود.
به طور کلی، MAD تحمل بهتر، احتمال کاهش 50% یا بیشتر تشنج و 90% یا بیشتر کاهش تشنج را نشان داد که آن را معقول ترین گزینه برای مدیریت DRE می کند.
ارجاع
Devi N، Madaan P، Kandoth N، Bansal D، Sahu JK. اثربخشی و ایمنی درمان های غذایی برای صرع مقاوم به دارو در دوران کودکی: بررسی غیر سیستماتیک و متاآنالیز شبکه JAMA Pediatr. 2023. doi:10.1001/jamapediatrics.2022.5648